Bedrijfsfinanciering of ondernemingsfinanciering slaat in de regel op het voorzien van de vermogensbehoefte van het bedrijf (om bijvoorbeeld bepaalde activiteiten of investeringen te bekostigen). 

Financiering van onderneming kan door het voorzien in eigen vermogen (financiering door de aandeelhouder) dan wel vreemd vermogen (leningen al of niet bancair). Er kan ook sprake zijn van hybride financieringsvormen zoals bijvoorbeeld een financiering met achtergestelde converteerbare leningen.

Eigen en achtergesteld vreemd vermogen wordt in de regel door risico investeerders ter beschikking gesteld. Zij verlangen dan een zeker eigendom in de onderneming retour of hebben dit al en verschaffen additioneel achtergesteld vreemd vermogen.
Hoeveel de investeerder hiervoor terug verlangd is een onderhandelings- en waarderingskwestie. Onderscheid betaat er tussen durfkapitaal (in vroege fase van onderneming, in zeer vroege fase ook angels genoemd) of groeikapitaal (private equity via participatie maatschappijen).

Gewoon vreemd vermogen (leningen, krediet of obligaties) worden door investeerders maar ook door banken ter beschikking gesteld zonder daarvoor een eigendom in de onderneming te verlangen maar met een meer concrete rendementsverwachting in de vorm van (vaste) periodieke rente, naast terugbetaling van de hoofdsom via aflossing(en).

Een verdere indeling kan plaatsvinden naar duur (looptijd) en doel (gebruik). Zo is leverancierskrediet ook een vorm van financiering behorende tot het korte termijn werkkapitaal financiering.

Een bank is in de regel het meest risicomijdend en verlangt de meeste zekerheden (bij DGA's ook de hoofdelijke aansprakelijkheid), leveranciers werken vaak met eigendomsvoorbehoud.

Een beginnende onderneming krijgt vaak maar een beperkt bankkrediet met o.a. een pandrecht op de activa van de onderneming (en tevens een borgstelling met hoofdelijke aansprakelijkheid van de DGA).

Gerelateerde thema's en topics bedrijfsfinanciering